Art&Culture

David Robert Jones , nam-ı diğer  David Bowie , 8 Ocak 1947’de, İngiliz baba ile İrlandalı/Katolik annenin oğlu olarak Londra’nın banliyösü Brixton’da dünyaya geldi. Aynı gün, ABD’nin Tennessee eyaletinin yoksul bir köşesinde, Elvis, muhtemelen yeni öğrendiği Memphis blues şarkılarını çalarak 12. yaşgününü kutluyordu. 1959’da, “genç teğmen” Colin Powell’ın da görevli olduğu Almanya’daki bir Amerikan üssünde askerliğini yapan Elvis yaşgününü üniformayla kutlarken, 12 yaşına basan Bowie, babasının hediye ettiği saksofonla müziğe başladı. Hayattaki tek gayesi, bir gün Little Richard’ın grubunda çalmaktı. Efsanevî gitarist Peter Frampton (Humble Pie) ile aynı sıraları paylaştığı lise yıllarında bu yolda ciddi adımlar attı; blues menşeli rock & roll gruplarına saksofonist olarak katıldı. Ancak iki olay  David Bowie ’nin kaderini değiştirdi. İlki, kankası George Underwood’la (erken Bowie albümlerinin kapaklarını yapan grafik sanatçısı) kız meselesi yüzünden giriştiği kavgada sağ gözün

1960’larda ortaya çıkan vücut sanat akımının (body art), önemli temsilcilerinden olan  Marina Abramovic, Sırp performans sanatçısıdır. Sergilediği performanslarla, fiziksel ve zihinsel potansiyellerin sınırını zorlayan ve araştıran bir sanatçıdır. Marina Abramovic  7 Mart 1946   yılında  Belgrad ,  Yugoslavya ‘da doğdu. Babası  Vojo , 2. Dünya Savaşı’nda faşizme karşı mücadele vermiş, harpten sonra milli kahraman ilan edilmiştir. Babası aileyi terk ettikten sonra, annesi  Danica  60’lı yılların ortalarında Belgrad’daki  Devrim ve Sanat Müzesi ‘nin müdürlüğünü yapmaya başladı. Marina, 1965-70 yılları arasında Yugoslav başkentinin, güzel sanatlar akademisinde eğitim görmüştür. Annesi çok disiplinli bir insan olduğu için Marina, gece, en geç saat onda eve dönmek zorundaydı. Bu nedenle sergilediği vücut performanslarını eve giriş saatinden önce gerçekleştirdiğini söylüyor. Bütün bunlara rağmen, Marina, sanatsal deneylerinde, aldığı bu sıkı aile eğitiminin katkısının çok olduğunu,

Abidin’e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı’nda şehit düşenin  ve Gagarin Yoldaşın ve daha adını sanını kaşını gözünü bilmediği miz  Titof Yoldaşın ve ondan sonrakilerin ve tavan arasında yatan genç kadının.  Küba’dan döndüm bu sabah, Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi  Işıklı bir  çekirdek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya.  Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?  İşin kolayına kaçmadan ama  Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil.  Ne de ak örtüde elmaların,  Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini. Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? 1961 yazı ortalarında Küba’nın resmini yapabilir misin?  Çok şükür çok şükür  bugünü de gördüm ölsem de gam yemem gayrının Resmini yapabilir misin üstat? Bu dizeler Nazım Hikmet' e ait. Abidin Dino'ya sesleniyor şair. İnsanlar cevap olarak Abidin Dino'nun şu resmi çizdiğini söylüyor:

Işık, bulutların arasından yol bulup düşüyor kadının üzerine. Bazen şiddeti artıyor, bazen rengi soluklaşıyor…Üzerindeki tüllerin içinden girip bedenini açığa çıkarıyor. Her kıvrım yeni bir  gölgenin koyuluğuna dönüşüyor. Yumuşak tenin altında yavaşça hareket eden kaslar, belli belirsiz kemik çıkıntıları, damarların atışı gözlere vuran ışıltı, kirpiklerin üzerinde gezinen nem… Hepsi, ışığın oyunu. Kendimi bildim bileli derdim bu; süt beyazlığındaki taştan, o güzel kadının ruhunu çıkarmak. Görmeyene, bilmeyene o eşsiz beden güzelliğini sonsuza dek göstermek. Elimde keski ve çekiçle yontuyorum taşı, bize bahşedilen güzelliklerin bilinmesi için. Praksiteles