Abidin Dino ve Nazım Hikmet İle İlgili Yanlış Bilinen Tablo

Abidin’e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı’nda şehit düşenin 

ve Gagarin Yoldaşın ve daha adını sanını kaşını gözünü bilmediğimiz 

Titof Yoldaşın ve ondan sonrakilerin ve tavan arasında yatan genç kadının. 

Küba’dan döndüm bu sabah,

Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi 

Işıklı bir çekirdek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya. 

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? 

İşin kolayına kaçmadan ama 

Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil. 

Ne de ak örtüde elmaların, 

Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini.

Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?

1961 yazı ortalarında Küba’nın resmini yapabilir misin? 

Çok şükür çok şükür bugünü de gördüm ölsem de gam yemem gayrınınResmini yapabilir misin üstat?

Bu dizeler Nazım Hikmet' e ait. Abidin Dino'ya sesleniyor şair. İnsanlar cevap olarak Abidin Dino'nun şu resmi çizdiğini söylüyor:

Ancak bu tablo Dianne Dengel isimli bir ressamın Home sweet home isimli bir eseridir. Sanıldığı gibi Abidin Dino'nun değil.

Abidin Dino Nazım Hikmet' e cevap olarak bir şiir yazıyor işte o şiir:

Kokusu buram buram tüten

Limanda simit satan çocuklar

Martıların telaşı bambaşka

İşçiler gözler yolunu.

İnebilseydin o vapurdan

Ayağında Varna'nın tozu

Yüreğinde ince bir sızı.

Mavi gözlerinde yanıp tutuşan

Hasretle kucaklayabilseydim

Seninle, bir daha.

Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi

Bağrımıza bassaydık seni Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Başında delikanlı şapkan,

Kolların sıvalı, kavgaya hazır

Bahriyeli adımlarla düşüp yola

Gidebilseydik meserret kahvesine,

İlk karşılaştığımız yere

Ve bir acı kahvemi içseydin.

Anlatsaydık

O günlerden, geçmişten, gelecekten,

Ne günler biterdi,

Ne geceler...

Dinerdi tüm acılar seninle

Bir düş olurdu ayrılığımız,

Anılarda kalan.

Ve dolaşsaydık Türkiye'yi

Bir baştan bir başa.

Yattığımız yerler müze olmuş,

Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,

Yapardım mutluluğun resmini

Buna da ne tual yeterdi;

Ne boya...