Satranç

-
*Bir insan kendini ne kadar sınırlarsa, öte yandan sonsuza o kadar yakın olur; işte böyle görünüşte dünyadan kopuk yaşayanlar, özel yapıları içinde karınca gibi, dünyanın tuhaf ve eşi benzeri olmayan bir maketini kurarlar.
*Bu insan, bu akıl insanı, aklını kaçırmadan on, yirmi, otuz, kırk yıl boyunca bütün düşünme gücünü tekrar tekrar aynı gülünç amaca yöneltir; bir tahtanın üzerinde tahta bir şahı köşeye sıkıştırmak!

*Kendime karşı oynamaya kalkıştığım andan itibaren, bilinçsizce meydan okumaya başlıyordum. Siyah ve beyazdan oluşan her iki ben de yarışa girişmeden edemiyordu ve her ikisi de yenmek, kazanmak için kendine göre bir hırsa, bir sabırsızlığa kapılıyordu; siyah olan ben, beyaz olan ben’in yapacağı her hamleyi heyecanla bekliyordu. Bir tanesi bir yanlış yapınca, öteki ben sevinçten havalara uçuyor ve aynı anda da kendi beceriksizliğine kızıyordu.
*Sözcüklerle anlatılamayacak bu durum dört ay sürdü. Eh, dört ay, yazması kolay: Altı üstü birkaç harf! Söylemesi de kolay: Dört ay, iki hece! Çeyrek saat içinde dudaklar böyle bir sesi çabucak uyduruvermiş: Dört ay! Ama boşlukta, zamansızlıkta geçen bir dört ayın ne kadar sürdüğünü hiç kimse ne bir başkasına, ne de kendine anlatamaz, ölçemez, gözünde canlandıramaz; insanın çevresindeki bu hep aynı hiçliğin, bu hep aynı masa, yatak, leğen ve duvar kâğıdının ve hep aynı suskunluğun, insana bakmadan yemeğini içeri iten hep aynı gardiyanın, insanı çıldırtana kadar boşlukta dönüp duran hep aynı düşüncelerin insanı nasıl yiyip bitirdiğini ve yıktığını kimse kimseye anlatamaz.
*Suskunluğun siyah okyanusundaki cam fanuslu bir dalgıç gibi yaşıyordu insan, kendisini dış dünyaya bağlayan halatın kopmuş olduğunu ve o sessiz derinlikten hiçbir zaman yukarı çekilmeyeceğini ayrımsayan bir dalgıç gibi hatta. Yapacak, duyacak, görecek hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla. Bir aşağı bir yukarı yürürdü insan, düşünceleri de onunla birlikte bir aşağı bir yukarı, bir aşağı bir yukarı yürüyüp dururdu. Ama ne kadar soyut görünürlerse görünsünler, düşünceler de bir dayanak noktasına gereksinim duyarlar, yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar; onlar da hiçliğe katlanamaz. İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız.
 
stefan zweig - satranç
görseller - Elke Rehder

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Belleğin Azmi (La persistencia de la memoria) / Salvador Dali

-
Resim
 La persistencia de la memoria 1931 33 x 24.1 cm  Museum of Modern Art, New York, USA Bu eser hakkında pek çok varsayımda bulunulmuştur. Ancak işin aslını ve en doğru tahmini yine sanatçısının kendi açıklamalarından öğrenebiliriz. Stan Lauryssens'in "Dali Ve Ben" (Aprıl Yayıncılık-2008) adlı kitabına göre Dali'nin bu eseri yapmasının altında oldukça garip bir hikaye yatmaktadır; Sıcak bir İspanya gecesinde ansızın yatağımdan uyandım ve yarı uykulu gözlerimle etrafıma bir bakındım, sıcaktan erimiş kötü kokulu kamamber peyniri ve duvarda asılı duran saat gördüğüm ilk şeyler oldu. Ve sanatçımız iki farklı nesneyi bir araya getirerek, en bilinen eserlerinden birini dünyaya getirmiştir. O dönemde bu eseri atom bilimi ile ilişkilendiren çeşitli eleştirmenler ortaya çıkmıştır. Dali ise gülümseyerek onun sadece bir peynir ve saat olduğunu dile getirmiştir. Öte yandan Dali pek çok kez mutlaka yatağının yanında bir kağıt kalem bul
Devamı

Picasso Portresi / Salvador Dali

-
Resim
Sanat tarihinde yakın arkadaş olan pek çok sanatçı, diğer sanatçı arkadaşının çalışmalarını gerçekleştirmiştir.  Picasso ve Dali İspanyol olduklarından dolayı sık sık bir araya gelmiş Fransa'da birbirleri ile vakit geçirmişlerdir. Bu eserle ilgili pek çok sembolist yaklaşımlarda bulunulmuştur. Dali, Picasso'dan etkilenen bir sanatçıdır. Ve kendi sanatına olan katkılarını dile getirmekten çekinmemiştir. Bir dönem aralarında husumet yaşansa da bu uzun sürmemiştir. Bu husumetin nedeni Dali'nin Adolf Hitlere karşı ılımlı yaklaşımı ve de o süreç içinde Picasso'nun kendisini Kominist olarak açıklamasıdır.  Ayrıca İspanya o dönem faşist Franco tarafından iç savaşa sokulmuştur.  Picasso, Franco'ya karşı sert bir tavır almıştır. Ama Dali İspanya'ya dilediği zaman girip çıkmak istiyordu ve Franco'ya övgüler diziyodu. Dali sahiden de Faşist bir sanatçı mıdır yoksa o dönemde sadece sansasyon yaratmak için mi o tarz açıklamalar yapmış ve büyük tepkiler çek
Devamı

Çıplak Maya / Francisco de Goya

-
Resim
Çıplak Maya  ya da Çıplak Maja, İspanyol ressam Francisco de Goya’nın 1790 ile 1800 yılları arasında tamamladığı tahmin edilen tablosudur. Eser şu anda Madrid’deki  Prado Müzesi ’nde sergilenmektedir. Ressam bu tabloyu,İspanyol engizisyonunun çıplak kadın resimlerinin yapılmasını yasakladığı bir dönemde, İspanya başbakanı  Manuel de Godoy ’un isteği üzerine yaptı. Resim, Godoy’un koleksiyonuna 12 Kasım 1800 tarihinde katıldı. Goya bu çalışmasında, üzerinde yastıklar olan yatakta uzanmış çıplak bir kadını betimledi. Bu tablo on dokuzuncu yüzyıl romantizminde ki erotik imgelemin mihenk taşlarından biri oldu.   Çıplak Maya’daki modelin, ressamın  Su Satıcısı ,  Giyinik Maya  ve  Alıç Satıcısı  isimli eserlerindeki modeller gibi samimi bir şekilde izleyenin gözlerinin içine bakması, kadına cinsel açıdan kolay erişilebilir bir imaj kazandırmıştır. Goya’nın bu betimlemesi, ressamın hayal dünyasında, aşağı tabakadan kadınlarla ilgili çekingen bir günah işleme dürtü
Devamı